Свети Симеон Нов Богослов: Слово 86

а. многу полезен расказ за еден послушник, којшто примил Дух Свети по молитвите на неговиот духовен отец.

б. за енергиите на Светиот Дух и кое е созерцанието на Неговите тајни.

01. Еден младич ми раскажа: „Како послушник на еден чесен отец, подобен  во доблеста на великите светители, честопати имав прилики, од него со восхит да слушам за заблескувањата, κοишто од небесата им се случуваат на подвижниците, и за изобилната светлина преку која Бог беседи со луѓето. И почувствував, вели: „толкава желба и љубов да го вкусам тоа добро, та при размислувањето за него заборавав на сѐ земно и небесно, и не само тоа, туку и на секоја храна и питие, и на телесниот одмор. Бидејќи тој старец беше велик меѓу светиите и украсен со дарот на прозорливоста, и бидејќи виде како без двоумење го правам она што тој ми го заповеда, и дека ниту јадам, ниту пијам, туку сум постојано замислен како некоја мака да ме јаде, почувствува неизмерно сострадание и под закана за епитимија ми заповеда, па на сила почнав да јадам, иако не сакав. Бидејќи се плашев, вели: „од осудата за непослушание. А, колку повеќе храна јадев, толку повеќе во мене се распламтуваше копнеж и ми беше неподнослива таа принуда, па леев реки од солзи и често во таква состојба станував од трпезата. Бидејќи мислев, неразумен, дека старецот ми го попречува копнежот, не знаејќи каква внатрешна болка ме разјадува, а не бев свесен, јас несреќникот, дека тој ги знаеше и тајните помисли на моето срце.

Житие на светиот отец наш Симеон Нов Богослов

Доблеста е огнено и чудесно нешто; таа е во состојба, разгорувајќи ја жарта на божествената љубов, сета душа да ја претвори во оган; и, моќ има да го раскрили умот, та од земјата да го вознесе на небесата, та сиот човек да го направи бог по благодат. Бидејќи и овој, велик Симеон, за кого сега станува збор, со сето срце ја засака доблеста и како никој друг се возвиши на нејзините славни висини, потребно е да ги искажеме неговите подвизи и  неговиот живот полн со војувања и борба за доблест.